Niezapisane..

Gdzieś daleko od błysków fleszy Bit w uszach duszę leczy. Nad kartką umysłowy stretching. Po to żyję, po to się budzę, Po to palce tuszem brudzę. Z tym się urodziłem i z tym chcę umrzeć. Taki mam patent na rzeczywistość. Masz za dobrze? Czar może prysnąć. Lepiej ostrożnie iść z tą myślą, Że może zdarzyć się wszystko; Łącznie z katastrofą á la Boston-San Francisco. Mam to przed oczyma: Radio, redaktor i krwawy finał; Niczym Izrael - Palestyna. Nie da się świata zatrzymać, czasu cofnąć, Pozostaje płacz nad niesprawiedliwością. Co z ludzką godnością, pytam. Zamiast śmiać się na płytach Muszę za szczęściem wzdychać. Patrząc na chmury nad miastem Powoli zamykam oczy. Daj spokój z bólem I tak zbyt wiele czuję. Reasumując moje całe przeżyte już życie.. przecież tyle kartek wolnych by byc na szczycie.. być i jako któs będąc sobą przejść przez nie... i żyć tak sobie aż wszystko wygiinie doszczętnie... nie sam ale też nie jak jakiś Pan co nie zaznał miłości.. tylko dlaczego? a w moim sercu też już nic nie gosci..