Ktośktokocha niejest tymco umrze
Dodano: 2 KWIETNIA 2013
Nie potrafię juz rozmawiać o religii i wierze tak jak kiedyś .
Jest zmiana w moim myśleniu . Ta zmiana to dosyć niezrozumiała metamorfoza , taki
niby niuans , a jednak wszystko zmienia . Jak ta przypowieść o kropli i skale . Może wciąż drąży i dlatego nie potrafię tego objaśnić .
A może nie mam nic do powiedzenia w tej materii ?
Dlatego , ponieważ przestała dla mnie istnieć .
Jestem po za tym . Nie oceniam , poniewarz już nie rozumiem motywów .
Nie mam wewnętrznej potrzeby , jestem wyleczony z Boga . Amen .
http://www.youtube.com/watch?v=EHV5o8bqK3w
And you might pray to God, or say it's Destiny
But I think we are just hiding all that we can be
Komentarze
jagodka9124
ją swoje życie w Jego ręce no i wierzą, że ich dobrze poprowadzi, że czuwa i troszczy się o nich.
Ludzie wyznający którąkolwiek ze światowych religii budzą we mnie bezwiednie szacunek. Bo nie jest problemem nie podporządkowywać się niczemu. Grunt to, żeby każdy wierzył w co chce, bądź nie wierzył wcale, ale nie przeszkadzał innym, nie wtrącał się, nie negował, nie rzucał komentarzy, ktoś żyje w ten sposób, a inny robi to inaczej dlatego nie musimy być przyjaciółmi, ale to nie powód by tworzyła się nienawiść. Po to są miliony ludzi na świecie, żebyśmy mogli przebywać z tymi, z którymi czujemy się dobrze.
Jestem tylko niezadowolona z tego, że ludzie wierzący nie potrafią się ze sobą jednoczyć, solidaryzować, nie mówię już o odmiennych religiach, bo to chyba już zbyt duże wyzwanie a szkoda, bo przecież ciężko wymagać od fanów FCB, żeby uwielbiali się z kibicami Realu, chociaż pasja jest jedna, piłka nożna. Ale ludzie są dla siebie tacy wrodzy mimo, że chrześcijaństwo to religia miłości, radości i dobra. Staram się na okrągło nie chodzić z posępną miną i raczej nie oceniać no i w sposób życzliwy podchodzić do innych, czasem się udaje, czasem nie. Ale niektórzy naprawdę zapomnieli jak się uśmiechać, a szkoda. Takie może wynurzenia, przemyślenia.
Dziękuję za ciepłe pozdrowienia, tej wiosny są jak najbardziej wskazane.:)
Pozdrawiam również:)
Ludzie wyznający którąkolwiek ze światowych religii budzą we mnie bezwiednie szacunek. Bo nie jest problemem nie podporządkowywać się niczemu. Grunt to, żeby każdy wierzył w co chce, bądź nie wierzył wcale, ale nie przeszkadzał innym, nie wtrącał się, nie negował, nie rzucał komentarzy, ktoś żyje w ten sposób, a inny robi to inaczej dlatego nie musimy być przyjaciółmi, ale to nie powód by tworzyła się nienawiść. Po to są miliony ludzi na świecie, żebyśmy mogli przebywać z tymi, z którymi czujemy się dobrze.
Jestem tylko niezadowolona z tego, że ludzie wierzący nie potrafią się ze sobą jednoczyć, solidaryzować, nie mówię już o odmiennych religiach, bo to chyba już zbyt duże wyzwanie a szkoda, bo przecież ciężko wymagać od fanów FCB, żeby uwielbiali się z kibicami Realu, chociaż pasja jest jedna, piłka nożna. Ale ludzie są dla siebie tacy wrodzy mimo, że chrześcijaństwo to religia miłości, radości i dobra. Staram się na okrągło nie chodzić z posępną miną i raczej nie oceniać no i w sposób życzliwy podchodzić do innych, czasem się udaje, czasem nie. Ale niektórzy naprawdę zapomnieli jak się uśmiechać, a szkoda. Takie może wynurzenia, przemyślenia.
Dziękuję za ciepłe pozdrowienia, tej wiosny są jak najbardziej wskazane.:)
Pozdrawiam również:)
02/04/2013 17:50:41
jagodka9124
Poruszasz trudny temat mój drogi, ostatnimi czasy za dużo 'tych nieprzyjemnych' dyskusji miałam w tym zakresie. Nigdy nie myślałam o tym w takim globalnym znaczeniu, nie jestem w stanie powiedzieć czy świat nie ma bez Niego sensu, wiem, że moje życie byłoby bardzo puste, pozbawione jakości i wartości, są takie momenty, kiedy mogłabym czuć się sama, ale dzięki temu, że wierzę, nie czuję tego, wiem, że On zawsze puści do mnie oczko, a ja zbiorę się w sobie i się ogarnę. Chyba każdy powinien w coś wierzyć, ale nie uważam, że wiara to tylko świadoma, dojrzała decyzja, owszem również, ale wiara to też kultura, tradycja, jednym słowem kwestia wychowania. Ja z moimi konserwatywnymi poglądami odnajduję się w tym świetnie. Choć przyznaję, że czasem ciężko zrozumieć niektóre zasady Kościoła, jednak z czasem, na dłuższą metę znajduję w tym sens, bo nic co jest szybkie i łatwe nie będzie wartościowe. A Bóg uczy pokory, wybaczania. Ja Go potrzebuję, a ostatnio mam taki czas, że tylko do Niego mogę się zwrócić i jakoś mnie to uspokaja. Aktualnie nie wyobrażam sobie, żeby nie było Go w moim życiu. To mi daje siłę do wszystkiego, motywację, pomaga mi wykrzywiać twarz w uśmiech;) Myślę, że musiałam do tego dorosnąć i mam szczerą nadzieję, że już tak zostanie. Może już się starzeję;) a może w końcu myślę samodzielnie. Mam wokół siebie wiele przykładów ludzi, dla których jedynym ukojeniem w ich kiepskiej sytuacji jest i był Bóg, dzięki niemu czują się spokojni i bezpieczni, bo w zaufa
02/04/2013 17:49:19
