5.4.3

No dalej mała...

Nazwij przyjacielem kogoś, kto kłamie Ci w żywe oczy, kto odchodzi, gdy najbardziej Go potrzebujesz, kto olewa Cię przy każdej okazji, a gdy się już spotkacie stać Go tylko na podniesienie ręki, kto znajduje sobie za Ciebie zastępstwo, komu nie zależy na jakimkolwiek spotkaniu z Tobą, kogoś kto stara się, ale tylko przez chwile, kogoś dla którego wymyślasz rozwiązania w sytuacji bez wyjścia, ale wiesz co ? nie warto... Bo ten 'przyjaciel' i tak ma to w dupie. Bo gdyby jemu choć troszeczkę zależało.. napisałby. Sam z siebie. Rozmawiałby nie będąc zmuszany do rozmowy. Z własnej woli starałby się wszystko naprawić, ale on tego nie zrobi. Nie stać Go na to, bo ma tą swoją pierodloną dumę, która nie pozwala mu przyznać się do błędu.

Dochodzimy do wniosku, że przyjaźń damsko-męska nie istnieje i ten 'przyjaciel' też już nie istnieje... Przynajmniej nie dla mnie.

Więc teraz to ja przeproszę tysięczny raz za to, że czasem powiem albo zrobie coś nie tak, tylko dlatego, że się martwie. I przepraszam za to, że po raz kolejny się zawiodłam i wypisuje tu te wszystkie wypociny. No i przepraszam jeszcze za to, że jestem i że zależy mi na kimś, o kim myślałam, że jest moim 'przyjacielem' .

Cześć.