w szarej mżawce dnia... 

W moim mieście wyrąbali sady Ciągnące się szeroko hen aż po zdrój W moim mieście wyrąbali sady Pachnące wiosenną zamiecią I lata owocem dojrzałym sad W moim mieście wyrąbali sady I nieważne kto wyrąbał Bo ważny jest fakt sad W moim mieście wyrąbali sady Z dawien zwane od ich właścicieli mian W moim mieście wyrąbali sady Jesiennym się dymem snujące Pod śniegiem jak ule w pasiece sad W moim mieście wyrąbali sady I nieważne kto wyrąbał Bo ważny jest fakt sad Nie pozostały nawet kikuty drzew Ani cień ani trawy ani pole co resztkę promieni żarło by wzrósł siew Tylko twarze domów twarze Wpatrzone oknami w miejsce gdzie trwał Obcy zupełnie im obcy świat sad Kolejka od czwartej nad ranem Ten spod piątki jak zwykle pijany Że też żona na niego nie bluźni Ty na obiad jak zwykle się spóźnisz Dziecko spać chce balanga na górze Ileż można wytrzymać tak dłużej Ileż można wytrzymać tak dłużej W naszym mieście wyrąbali sady Więc stwórzmy sad własny po horyzont aż W naszym mieście wyrąbali sady Więc spłódźmy go w znoju miłości Niech drzewa jak dzieci wnuki przyniosą nam To zaś niech jadą niech płyną niech lecą Z nadzieją że gdzieś na nie czeka świat A my w oknach smutnych swych bloków Chusteczki wyjmijmy by machać im w ślad W naszym mieście wyrąbali sady I nie ważne kto wyrąbał Bo ważny jest fakt że w nas trwa Sad