Nie myśl, nie pisz - podmaluj, pędzel chwyć i namaż Młodzieńca, który, w szklany poziera kałamarz, Czarności pełen i rdzy arcy-wulkanicznej. Niech młodzian jasny będzie, niech mu uśmiech śliczny I włos powiany górnie... Niech to będzie niby Endymion - a kałamarz. niech ma mętne szyby, Jako chmurami księżyc oślepion chwilowo. Młodzian niech piórem gest czyni, nie głowa, Jak miody ptak, gdy skrzydeł w własnym ciele szuka I, że nie latał, nie zna, co siła? co sztuka? I osobie tej papier zmięty daj do ręki, A tło niech będzie całe z nut, które jak dźwięki Niechaj się przekreślają w gamy, w strofy, w pęki, W siecie linij rzucanych to w cień, to we światło, Tak aby wyszla potem płaskorzeźba na tło. Norwid Cyprian Kamil - *** (Nie myśl, nie pisz...)