A

ANNA

  Z utęsknieniem wyczekuję na ferie, kiedy będę mogła przeczytać ze spokojem duszy "Wojnę i pokój". Tak strasznie brakuje mi uniesień serca, tych słów pieszczotliwych, radosnych uśmiechów i tych wyjątkowych spojrzeń - których mogę doświadczyć jedynie poprzez pasjonującą lekturę. Tak bardzo tego pragnę...

  Przypomnieli mi dziś (te odczucia) 'Hetyci i ich sąsiedzi'. Pewnie zapytacie jak to możliwe? Otóż mam coś w sobie takiego, że czytając o losach jakiegoś ludu bądź pojedynczej jednostki, doznaje dziwnego uczucia podniecenia, na skutek jakiś rewolucyjnych przemian, których doświadczyli bądź dośwadczył/a. Także, oddając się kolokwizmom, zjarało mnie przejście z epoki brązu do epoki żelaza, które nastąpiło wraz z ekspansją "ludów morza". Nawet się przy tym wzruszyłam :). W sumie to tylko świadczy o tym, jak wiele znaczy dla mnie historia. Nie zaprzepaszczę tej szansy; postaram się dowiedzieć jak najwięcej :)