Samotność...

http://www.youtube.com/watch?v=2Twp6BVdUus

(musze się pochwalić , że wczoraj słyszałam ich na żywo i są zajebiści! )

Czy człowiek samotny może być człowiekiem szczęśliwym? Szczerze mówiąc wydaje mi się, że nie. Samotność może być dobra na chwilę, kiedy człowiek chce sobie przemyśleć swoje życie, lecz samotność na dłużej nie jest dobra. Człowiek jest istotą żyjącą w stadzie (wśród ludzi). Stwierdzenie to jest dość potoczne, ale chyba dobrze określające to zjawisko. Samotność potrafi bardzo zmienić człowieka jego charakter i system wartości. Takiemu człowiekowi trudno nawiązać relacje międzyludzkie, gdy stara się nawiązać kontakt z innymi ludźmi.
Według Słownika Języka Polskiego samotność to stan braku towarzystwa bliskiej osoby, opuszczenia przez innych, przebywanie w odosobnieniu bez rodziny, przyjaciół.
Życie bez przyjaciół, Rodziny, znajomych jest bardzo trudnym życiem dla wielu z nas. Są to osoby, z którymi żyjemy każdego dnia, które są dla nas bliskie, obdarzają nas uczuciem, które daje nam chęci do życia. Czy życie bez takich osób jest życiem szczęśliwym?
  Następnym razem napiszę o szlaku życiowym człowieka, który prowadzi do pełni szczęścia. Jeżeli jest się nieuważnym to można się pogubić. Rzeczą normalną jest, że człowiek popełnia błędy, ale można z nich wyjść, tylko trzeba się w odpowiednim momencie obudzić. 
  Ludzie są różni. Niektórzy wybierają samotność świadomie. Czy to dobry wybór? Nikt tego nie wie oprócz nich. Samotność człowieka jest trudnym tematem. Nie mogę jakoś zebrać myśli w jedną ładną całość.
Samotność ludzka może też wynikać z jego charakteru. Są ludzie z trudnym charakterem, których często bardzo trudno zrozumieć, ale aby ułatwić im życie należy spróbować ich zrozumieć, ułatwić im życie? Wiem, że to nie jest łatwe, ale to duży krok w stronę kształtowania naszej cierpliwości, a jednocześnie uszczęśliwienia drugiej osoby, ułatwiając jej jednocześnie życie.
Samotność jest błedem, jeśli jest wybrana przez nas jako życiowa droga, natomiast jeśli jest ona wynikiem złego losu to jest ona wielkim nieszczęściem.
Mówiąc o samotności chciałabym zwrócić uwagę na kilka słów ze Słownika Języka Polskiego definiującego ten stan. - człowiek samotny to człowiek opuszczony przez innych. Ludzie opuszczają siebie nawzajem z różnych powodów, np. z powodu zawodu, niedopasowania, wielu różnic. Mówimy o opuszczeniu istoty ludzkiej, która posiada UCZUCIA. Wiem, że w życiu są takie sytuacje, że relacje między ludźmi się rozluźniają, ale opuszczenie kogoś z powodu, że zawiódł, popełnił błąd jest przyczynieniem się do jego nieszczęścia - pewnej tragedii w jego życiu. Żaden człowiek nie jest nieomylny, nikt z nas nie jest doskonały, każdy popełnia błędy i tak samo każdy zasługuje na drugą, a nawet trzecią i czwartą szansę. Wiem, wiem, że tak się mówi... ale myślę, że człowiek, który dostanie wiele szans w życiu po którejś w końcu się zmieni i to właśnie człowiek, który mu ją dał się do tego przyczynił i będzie mógł być z tego dumny.
Pewnie ktoś kto to czyta, a zawiódł się na drugiej osobie może sobie pomyśleć co ona wie i jakie ona farmazony wypisuje?! Wiem co piszę, bo kiedyś bardzo się na kimś zawiodłam i dałam tej osobie parę szans, wiadomo, że błędy, które popełniła ta osoba wpłynęły na naszą relację, ale po dłuższym czasie mogłam jej ufac tak jak dawniej.

Zastanawiam się, czy nie zboczyłam trochę z tematu. Moje dzisiejsze myśli są gdzieś daleko stąd, więc ten wpis nie jest taki jaki chciałam aby był. Nie przekazałam setna tematu (przynajmniej z mojej perspektywy). Wszystko to dlatego, że w mojej głowie już jest mnóstwo innych rozważań.

http://www.youtube.com/watch?v=xtSswXLa-TQ&feature=fvst