oczy . x3

ten weekend poświęcam na rozkminy, o życiu, rodzinie..

Można się do tego przyzwyczaić, że rodzice nie mieszkają razem,

że nigdy już nie będzie tak, można.. i Ja się przyzwyczaiłam.

ale nie jestem pancerna.. i gdy siedząc sama w pusty domu,

przypominam sobie wszystko!.

potrafię myślec nad tym godzinami, i krzyczeć nie słysząc niczego innego..

jestem głupia, wiem, że to nic nie da. czas przecież nie zawróci, ale.. no ale..

wtedy jest mi ciężko, tak jakby ktoś ściskał mi serce..

wystarczy jedno zdjęcie, rzecz, tamten czas wraca w ciągu sekundy,

i wciągu tej sekundy przewija się to wspomnienie. tylko tak mogę do tego wrócić.

przyzwyczaję się do tej sytuacji, tak wiem, owszem, jednak nigdy nie pogodzę się z tym,

że za każdym razem będę czuła ten ścisk serca.

I .. naprawdę cieszyłam się, gdy widziałam że ojciec jest szczęsliwy przy innej kobiecie.

chociaż dla mnie to szmata. nienawidze jej.

ale cieszę się jego szczęsciem, są tacy sami, dobrze im jest, ok..

tylko szkoda że ja zeszłam na dalszy plan. bardzo dalszy.

i co z tego mam ? co z tego że ciesze się z jego szczęscia ?

skoro zaraz słyszę jaka to ja jestem zła i niedobra..

mimo że zawsze miałam go gdzieś, to jednak w jakiś głębszy sposób mnie to dotkneło!

teraz gdy każdy z nich ułożył sobie inaczej życie..

czuję się jakbym nie miałą wogule rodziców.

przeraża mnie to uczucie.

kiedyś byłam najważniejszą osobą w życiu .. taty.

sory, wiem że to was nie interesuje,

ale pisze to dla siebie. ok?

i dedyk dla Kiki <3

bo z tego co widzę , ona jedyna komentuje ;*.

kocham Cię. <3.

nie wstydź się kroki znasz! roztańcz ze mną cały świat! <3

w tym momencie moje życie rozpadło się, całkowicie.

długo nie bd pisać, obiecuję.

elo.