Chcę Ciebie co­raz częściej i co­raz więcej. Kwes­tia przyz­wycza­jenia? Wątpię. To raczej no­we od­kry­wanie Ciebie - ka­wałek po ka­wałku. I wiesz...nig­dy nie chce od­kry­wać Cię całej, bo pragnę, by trwało to wie­cznie. Codzien­na pot­rze­ba Two­jej blis­kości. Poczu­cie bez­pie­czeństwa, które mi da­jesz jest tak og­romne, że gdy nie czuję Twej dłoni na moim po­liczku - jes­tem bez­bron­na. Miłość - ech, jed­nak głupio brzmi to słowo z moich ust. Wolę na­zywać to Twoim imieniem. Two­je lek­ko suche us­ta, niebies­kie oczy, kobiecy spe­cyficzny głos, lekko pomarszczone silne dłonie. Jed­nocześnie na­suwają mi się na myśl Two­je lek­ko roz­trze­pane włosy. Twój uśmiech? Nie można te­go ok­reślić, to by było zbyt pros­te, zbyt ba­nal­ne. Przy­jaciółka i ideał na kobietę życia, na tą chwilę w mo­jej głowie no­sisz ta­kie miano. W ser­cu...w ser­cu jest inaczej - kiedyś Ci po­każę...