heart

Wszystko jest spoko. Na prawde. :)

Tylko przy tej piosence:

http://www.youtube.com/watch?v=f2B-TESYk2s&feature=related

serce mi jakoś mocniej bije...

Przeglądając stary telefon znalazłam kilkanaście zapisanych, starych, długich, ciekawych smsów.

Były z wiosny 2009.

Zrobiło mi się przyjemnie, ale nie poruszyły mnie. Przy kilku się zarumieniłam, a przy kilku trochę pośmiałam.

To były miłe wspomnienia :)

Są też złe, ale nie warto o nich rozmyślać. (wspomnieć nie zaszkodzi :P)

Ja się chyba nie nadaje do zycia w społeczeństwie.

Mam już dość słuchania o tym, ze zaniedbuję z kimś kontakty.

Nie podpisywałam żadnej umowy zobowiązującej do regularnych spotkań. - Na tym ma polegać przyjaźń?!

Nawet jeśli hobby staje się pracą, czyli jest poddawane presji, przestaje dawać radość i wręcz staje się udreką.

Nic na siłę. Przymus wszystko niszczy. Uczucia, zapał, fantazję, miłość, przyjaźń...

A tak poza wszystkim: Kazdy jest kowalem swojego losu i dostanie to na co sobie zasłuży.

Na mojej liście bezsensownych powodów do kończenia zwiazków pojawił się ostatnio kolejny.

Czy my - ludzie jestesmy już aż tak słabi, by nie potrafić dopasować się względem tak banalnych aspektów?

Gdzie podziała się ta siła, która w początkowej fazie związku pozwala nam góry przenosić?

Gdzie ta siła, dzięki której całkiem poważne problemy zmieniają się w błahostki?

Dlaczego przenosimy wspólnie góry a potykamy się o kamień?

Chyba czas będzie zakonczyć jedną znajomość.

Czy jest mi żal? Przykro? Oczywiście!

Ale to bez sensu. Udawac na siłę że jest w porządku wszystko i tłumić bez przerwy w sobie ogromny żal z przeszłości, który jakoś nie chce się ulotnić.

Marzę o izolatce. Takiej zupełnej... Tak na tydzień, może dwa...