14 października 2009

Lord Alfred Tennyson

"Zasnął oto szkarłatny
płatek; teraz biały"

Zasnął oto szkarłatny płatek; teraz biały;
Nie drgnie żaden z cyprysów w pałacowym parku;
Nie mignie złota płetwa w sadzawce z porfiru;
Robaczek tylko świeci: zbudź się i ty przy mnie.
Oto paw mlecznobiały snuje się jak duch
A twoje ciało, też jak duch, jaśnieje przy mnie.
Oto Ziemia-Danae otwiera się gwiazdom
I całe twoje serce otwiera się ku mnie.
Oto meteor sunie w ciszy i zostawia
Bruzdę blasku, jak jasna myśl o tobie we mnie.
Oto lilia w stulone płatki kryje słodycz
I zapada powoli w głębiny jeziora.
Tak i ty zamknij w sobie całą moją miłość,
Przeniknij w moje łono i zatrać się we mnie.

To jeden z moich ulubionych wierszy. A odśpiewany dodatkowo przez urokliwą Reese Witherspoon w jakże burżuazyjnym filmie "Targowisko próźności" nabiera ogromnego wyrazu. Na prawdę, wiersze z pierwszej połowy XIX wieku są ogromnie fascynujące i aż nadto ubarwione pieknem.