Zatrzymane chwile 

Tam gdzie Boga nie ma już miasto bez miłości stoi tam jak z nieba znak zjawia się niewinna ona ma nadziei pełen głos wrażliwości pełne dłonie pragnie tyle dać w pustych sercach wzniecić płomień choć krucha jest jak kwiat próbuje zmienić świat Bezimienna zbyt prawdziwa twoja twarz Bezimienna w pustych sercach budzisz strach Bezimienna ile sił potrzeba i ile piękna by obudzić ich Tyle wiary ma a w pustych domach puste twarze życzą bólu jej pragną widzieć ją gdy płacze oni łez nie znają, dawno zapomnieli o nich tutaj miejsca nie ma już na wrażliwości pełne dłonie choć krucha jest jak kwiat wciąż pragnie zmieniać świat