hm.

i tak siedzę sobie w moim nowym mieszkanku i tak sobie myślę, że fajnie się w nim mieszka. to nic, że z przygłupem z mojego roku, ale dzięki niemu jest chociaż zabawnie. 

a w głowie mam milion myśli na sekundę. czy warto było jechać? warto, ale nie z powodu marzeń, które miałam, bo one zostały tylko marzeniami. ale spotkanie ze znajomymi, których tak dawno nie widziałam było cudowne i nie żałuję. no i on, pewnie, gdybym nie pojechała właśnie tego dnia, właśnie tym pociągiem to nigdy nie poznałabym go bliżej. i naprawdę cieszę się, bo sprawia, że na mojej twarzy znów pojawia się uśmiech i może wcale nie będzie tak łatwo, no bo przecież jesteśmy z dwóch różnych światów, to może jednak warto zaryzykować?