Nic nie idzie po mojej myśli. Wydaje mi się, że los płata mi figle celowo, z gorzką premedytacją. Na kogo nie spojrzę, wszędzie widzę ironiczne uśmieszki i głupie chichoty. Nawet rzeczy codziennego użytku wydają się być wredne i specjalnie mnie wprowadzają w stan ostatniego stopnia zdenerwowania. Wszystko mi leci z rąk. Powinnam już w ogóle nie wspominać o sprawach, które miały dla mnie duże znaczenie. Zostałam na lodzie. Pierwszy września stoi pod znakiem zapytania. Ludzie mi mówili żebym nie kombinowała, bo to może mieć różne skutki. Konsekwencje właśnie przyszły, bezlitośnie pukając do drzwi mojej marnej duszy. Nie mam pojęcia co mam robić, mętlik w głowie robi się coraz większy. Nadszedł chaos. Jest bardzo nieprzyjemny.

Kiedyś wydawało mi się, że w miarę upływu czasu ludzie stają się mądrzejsi, dojrzalsi, bardziej odporni na problemy i krytykę. Cały czas się okazuje, że jest totalnie odwrotnie, wszystko na opak. Nie ma rzeczy, która zmierzalaby w pozytywnym kierunku.

czuję, że nie jest i nie będzie dobrze.