.

I don't tell anyone about the way you hold my hand
I don't tell anyone about the things that we have planned
I won't tell anybody
I won't tell anything.

pomieszanie z poplątaniem przez pokręcenie. bo przecież Oli nie potrafi tak klasycznie i normalnie. bo po co ?? sama już nie wiem, co mam robić, co myśleć, czy w ogóle myśleć. urodzona by przegrać w świecie bez reguł... bo co to niby za reguły... podobno używamy jednego języka, w dialogu ginie jednak słów matematyka, arytmetyka z a l e ż n o ś c i gubi nas. bardzo gubi, za bardzo. jedna wielka surrealistyczna wizja tego chorego świata już możemy sobie mówić na 'ty' tak sami, między sobą, bardzo indywidualnie, niemal szeptem... mów ^ciszej, a najlepiej nie mów ^nic, bo każde kolejne słowo może być tym o jednym za dużo. ale mimo wszytko o jedno tylko muszę zapytać, czy będziesz śmiać się tak jak zazwyczaj bo wiesz lubię ten Twój u ś m i e c h, lubię nasze rozmowy i to takie dziwne zakrzywienie czasoprzestrzeni... zwrotnik kota, zwrotnik psa, zwrotnik czasu, ty i ja i znowu się gdzieś spóźnię, bo przecież jak to możliwe, że czas aż tak się rozpędził. a kiedy przyjdą wreszcie myśli te bez wizji, nieproszone nie chcę ich. nie chcę tego. boję się. nie chcę żałować swoich decyzji... więc skąd ten strach, ^{zdaje się, że nigdy aż tak}, no skąd ten strach, zdaje się... dużo się zdaje... postępuję wbrew sobie wbrew swoim zasadom. chyba tak naprawdę pierwszy raz w życiu.
a tymczasem w poprzek nas, środkiem dnia...

i jak zwykle ja w środku tego wszystkiego.

straaaaaaaaaaaaasznie mi się chce iść w plener z aparatem
jacyś chętni do towarzystwa??