MÓJ RAP

Kocham siatkówę

Była sobą , zawsze sobą

Nigdy inną osobą ,

Starała się być wspaniała ,

Ale mimo tego nadal o tym nie zapominała ,

Wiedziała co jej w duszy gra ,

Pływała w oceanie jej myśli niczym ogromna kra ,

On widział w jej jasnych oczach pasję ,

Jedną wielką reanimację ,

Kochała każdy moment ,

Który jej poświęcała no comment

Odpowiadała  .

Siatkówka to wszystko co kochała .

Teraz leży pod ziemią i płacze ,

Wtedy gdy inni gracze ,

Gryzą parkiet jak podjadacie ,

Ona leży w czarnej trumnie ,

Przypominająca gnijącą mumię ,

Każdy o niej zapomniał ,

(bo się ropłacze)

Bo to wszystko miało wyglądać inaczej !

Ta historia jest dotkliwa ,

Mówili jej : będziesz szczęśliwa,

A tu nawet minuta nie mija ,

A ona biegnie i każdą przeszkodę omija ,

Dobiega do końca ,

Przed nią wielka żmija się wijąca ,

Już wiedziała co ją czeka ,

Mimo tego postanowiła nie zwlekać ,

Każde zdjęcie zaczęło do niej przylegać

Przeskoczyła wielkość płotu,

 Na jej czole pojawiły się krople potu ,

Ale to jej nie przeszkadzało ,

To jednak wszystko naprawdę się działo ,

Dobiegła do niej ,

Ujrzała kres tej ,

Tej formy żyjącej ,

Pomiędzy nadgarstkami tętniącej ,

Teraz jej krew się rozlewa ,

Wszędzie się wylewa ,

Rany są zbyt duże ,

Chmury nad nią tworzą burzę ,

(teraz nie żyje)

Serce nie bije ,

Wąż już się nie wije,

Ona przestała oddychać ,

Z jej oczu widać , że zaczęła już zdychać ,

Jasne oczy pogrążone we łzach ,

Z uśmiechem na ustach ,

Już nie jest wśród nas .