Mexico City

Meksyk położony jest na wysokości 2,240 m. Otaczają go liczne pasma górskie (sierry). Od południowego zachodu jest to Sierra de las Cruces, od południa Ajusco i Chichinautzin, od wschodu Nevada (ze swoimi wulkanami: Iztaccíhuatl i Popocatépetl), a od północy Sierra de Sierra de Guadalupe.

Wyspa, na której pierwotnie znajdował się Tenochtitlan scaliła się ostatecznie z otaczającymi ją brzegami jeziora, które zostało praktycznie w całości osuszone. Powstała po melioracji gleba jest obecnie bardzo niebezpieczna podczas trzęsień ziemi, a oprócz tego powoduje stopniowe osiadanie najstarszych części miasta. Krajobraz Meksyku jest z reguły równinny, jedynie ku zachodowi i południowemu zachodowi teren wznosi się łagodnie.

Duża wysokość nad poziomem morza sprawia, że klimat jest względnie chłodny, mimo tego że Meksyk leży w strefie klimatu równikowego. Średnia roczna temperatur wynosi 18 °C, jej wahania w ciągu roku nie są znaczące. Nocne przymrozki występują w grudniu i w styczniu (są to najchłodniejsze miesiące). Najcieplejszymi miesiącami są: maj i kwiecień. Pora deszczowa trwa zazwyczaj od maja do września, wraz z nią temperatury są bardziej umiarkowane, a powietrze staje się mniej suche.

Duże zanieczyszczenie powietrza (wywołane głównie przez dwutlenek węgla i siarki oraz pyły) blokuje dostęp promieniom słonecznym. Słaba cyrkulacja powietrza (ze względu na otaczające miasto góry) nasila to niekorzystne zjawisko. Wiatry wieją głównie z północnego wschodu i często wzniecają tumany kurzu, aby temu zapobiegać, władze miejskie zdecydowały się na częściową rekultywację jeziora Texcoco. Dodatkowo jeszcze często występujące tu zjawisko inwersji temperatur sprawia, że smog staje się bardziej dokuczliwy.

Klimat miasta nie jest jednorodny. Np. wyższe i bardziej lesiste części miasta na zachodzie i południowym zachodzie są chłodniejsze i bardziej wilgotne. Natomiast pozbawione roślinności północne i północno-wschodnie obszary są gorące i suche.