RODEMEYER forever 

Kiepska jakoś zdjęcia ale chui z tym, nie ważne jak wyszłyśmy i tak dalej. Od jakiegoś czasu mam rozjebke w mózgu, innymisłowy mega nierozkmine. Burdel uczuć i natłok myśli. To wszystko sie tak  nagle spierdoliło.. eh, nie wiem jak to opisać. Straciłam chłopaka, straciłam kolegę.. zyskałam przyjaciółkę. Nie wiem jak działa ten popierdolony system, ale ja sie w to nie bawię.. nie żyję.. jestem wrakiem człowieka.. teraz? eh, teraz siedzę na fotelu z ledwo co otwartmi oczyma i zastanawiam się nad sensem instnienia. To śmieszne, to kpiny.. jakiś żart.. jak mam żyć w takim świecie, kiedy ktoś musi umrzeć żeby ustąpić miejsca drugiemu? Kacpra już nie ma, nie znałam go za dobrze, ale to jednak boli.. jest ktoś, piszesz z nim.. i nagle okazuje się, że go nie ma. Dziwne uczucie, możecie uważać to za żałosne, ale już nie raz przez to łykałam słone łzy. Birdy people help the people, stało się moim hymnem, gdziekolwiek jestem.. cokolwiek czuję ta piosenka towarzyszy mi. Pomaga mi moja przyjaciółka, prawdziwa.. chyba pierwsza prawdziwa w życiu która umie cierpieć ze mną i tylko ze mną, wie że nigdy jej nie opuszczę. 
Ja: Ej wiesz co.. miałam cię o coś zapytać
Karolaaa:O co?
Ja :Nie mogę Ci powiedzieć, musisz sama na to wpaść
Karolaa: Kocham Cię?
Ja :KOCHANIE! <przytuliła ją > 
Uwielbiam takie chwile w których mogę powiedzieć "pamiętasz" . <3 Teraz hym, pisze z kolegą.. który poprawia mi humor, znaczy stara się, ale tym że chociaż próbuje dużo robi. peace & love. do następnej.