"[...]Wszyscy go znali, wiedzieli o tym, że:
Duszę swą zaprzedał światu pędzli stu.
[...]Nie wierzył ludziom i sobie chyba też,
Zbyt wiele bólu doznał, za dużo wylał łez.
Karmiony pogardą i rzuconym groszem,
[...]Życie swe zamienił w deliryczny sen,
Gubiąc gdzieś po drodze prawdę swą i sens.
By W końcu się odważyć i zapukać tam,
Gdzie teraz białą farbą maluje wieczny czas"
fotoł baj Bum.