Po Arsenale...

Zdjęcie z wielkiej i naprawdę [b]trudnej do zrozumienia [/b]Warszawy... Dosyć glanów i chodzenia...Wielka chęć snu. Było nawet fajnie...Choć niekiedy ciężko:P Na zdjęciu my wszyscy...[b]BOSCY I WSPANIALI [/b]xP Nie będę mówić kto i gdzie...[i]Bo po co Wam to? [/i]x) No...to na tyle. Nie pozdrawiam nikogo...Nawet [b]Ciebie MArku[/b], gdyż i Ty mnie nie pozdrowiłeś:* Co nie znacz, że Cię nie szanuje...jako Ojca:P Przyjdzie rozstań czas I nie będzie nas Na polanie tylko pozostanie Po ognisku ślad Zdartych głosów chór Źle złapany dur Warty w nocy i niebieskie oczy Nie powróci już Zarośnięty szlak Zapomniany rajd Schronisk pustych granatowej chusty Kiedyś będzie brak Staniesz z nami w krąg Dotkniesz silnych rąk Będziesz śpiewał, marzył i rozlewał cały serca żar Chciałbyś cofnąć czas Stanąć twarzą w twarz W cieniu drzew przyjaźń ci wyśpiewam Az po wieczny czas Czyjś zbłąkany głos Do strumienia wpadł Nad górami białymi chmurami Cicho śpiewa wiatr Gdzieś za rok za dwa Przyjdzie rozstań czas Złotych włosów, orzechowych oczu Już nie będzie brak Gdzie ogniska blask stanie obóz nasz Na polanie bratni krąg powstanie Jak za dawnych lat