Wczorajsza data uznana jest za dzień, kiedy można z całą stanowczością zmienić słowa popularnego stwierdzenia na: "Mężczyźni są (ślepymi) wzrokowcami."

Kurczę... Każde powstanie po upadku napawa dumą, każde podniesienie się po porażce sprawia, że człowiek staje się silniejszy. Ale cholera... Niektóre upadki muszą być bardzo bolesne, co? Czasem upadasz tak nisko, że kiedy już się podniesiesz i przejrzysz na oczy, tracisz wszystko w oczach innych. To się chyba nazywa desperacja, zaślepienie i silna potrzeba zapełnienia pustki, hm? A czasem tracąc wszystko wraz z utratą tego, z czego sam zrezygnowałeś, upadasz na samo dno. Tak. Dno. To dobre słowo.

Nie wiem, czy w tym komentarzu nie wyczerpałam już wszystkiego, co miałam do powiedzenia na ten temat. Aczkolwiek ludzka głupota to temat rzeka, więc hej, pośmiejmy się jeszcze!
Rozmowy z dwiema osobami wczorajszego wieczoru nie tyle co pomogły, bo nie miały już w czym pomagać, ale przeogromnie cieszę się, że nie tylko ja śmieję się z cudzego (nie)szczęścia.

Jak coś obiecujesz, to się tego trzymaj, bo niedotrzymanie słowa to jedno, ale życie w zakłamaniu, to zupełnie inna sprawa.

Wspólny wróg łączy dawnych wrogów. Nienawiść do tej samej osoby może doprowadzić do tego, że ktoś, kogo wcześniej nie darzyłeś zbytnią sympatią nagle staje się dla Ciebie bratnią duszą. 

Cudownym uczuciem jest wiedzieć, że ktoś, kto był kiedyś dla Ciebie całym światem, nagle upada na samo dno, podczas gdy Ty w końcu masz siłę się podnieść. 

Dziś jest dobry dzień. Już nie boli.