//

Nie chodzi o to, że jesteś ruda. Nie chodzi o to, że coś mi zrobiłaś. Chodzi o to, że cię nie lubię, bo nic mi nie zrobiłaś a na dodatek jesteś ruda.


Czuję, że mogłabym dziś napisać coś na miarę powieści. Tylko nie ma takiej ładnej czcionki, a przynajmniej ja nie znalazłam takiej, która by mi się podobała.
Ta mi się nie podoba i przez to nie napiszę nic, co będzie mi się podobać.
Czuję też, że dopada mnie jakiś ból istnienia i nie wiem czy czas najwyższy poprawić i do niego nie dopuścić czy po prostu przeczekać to i dać w końcu spokój.
Miałam odebrać, przecież ten człowiek dzwoni i pewnie się zastanawia: "Czemu ona nie odbiera?!"
Wyobraź sobie, że mi się nie chce rozmawiać.
Wszystko mnie wkurza, nudzi mi się i ta czcionka działa mi na nerwy, chętnie bym ją zmieniła, ale wszystkie są równie brzydkie i w niektórych nie ma polskich znaków.
Moje życie jest okropne.
Żartowałam, jest wspaniałe.
Szczerze mówiąc nie jest ani okropne ani wspaniałe.
Będę pisarką, czuję to.
To nic, że co chwile są tu jakieś powtórzenia, źle postawione przecinki.
Przecież nie chcę być polonistką tylko pisarką.



Wszystko jest cudowne i nic mnie nie przerasta, nie mam problemów.

Kończąc te wypociny, gdzie co drugie słowo to kłamstwo chciałam tylko pozdrowić mojego Mateusza.
Nie wiem po co, ot tak po prostu, żeby był pozdrowiony.




Wychodzę stąd, bo boję się, że moja twórczość nie ma dziś litości.
Tak będzie lepiej, skończę to pisanie, zanim napiszę coś, co jutro będę musiała usunąć.