`Codziennie jadę przez miasto 
Przez szybę patrzę na tych ludzi wszystkich 
Na całą rzeczywistość, której jestem bliski 
Na otoczenie, które do myślenia zmusza 
Słuchawki w uszach, włączam play i teraz słucham 
Jadę, słowa dudnią zmiksowane z podkładem 
Przedstawiają wartości i myśli, które są przekazem 
Daję radę, jestem sobą, daję słowo 
[...]

Znam to, to muzyka jak esperanto 
W sobie mam to, to nie zginie jak fantom 
Dzięki wam to, dzięki sobie fenomenada 
Mam o czym mówić, tak mam o czym gadać 

Kolejne przystanki, wciąż jadę, wciąż patrzę 
I myślę sobie, że może kiedyś było łatwiej 
Muzyka na taśmie mówi bym o tym pomyślał 
Przeszłość szanuj, ale to przyszłość jest bliższa 
Wiara najwyższa w to, że będzie lepiej

powrót do Fenomena