...

Uwolnic się... Od zgiełku myśli. Zgasic swoją gwiazde nadzieji. Wyizolowac rąbek sensu istnienia i trwac przy nim. Przeczekac te kilka chwil, które wyglądają jak miliony lat. Następnie zbudzic sie w swoim nowym świecie... Zamknijmy drzwi do niego. Zapobiegnąc wdarciu się otchłani nienawiści i zła. Żadna siła tych drzwi nie otworzy. W środku my zbudujemy swoją enklawe szczęścia i radości.

Dajmy spokój wymyślonym przez innych ideałów życia. Stwórzmy coś swojego, prywatnego. Nasz mały prawie idealny świat. Prośmy o cierpliwośc i zrozumienie. Porozmawiamy na wiele tematów bo droga do tego jest daleka. Z każdą rozmową stworzymy coś lepszego... coś innego... coś odrębnego... coś naszego...

Czekanie sprawia, że gorzknieje każda słodycz w nas. To bilet w jedną strone... Pójdziesz ze mną ?... W tej podróży pokażesz mi nowe ścieżki do uwielbienia świata ? Nie czekajmy... Czas goni... Każdy dzień mija i żaden sie nie powtórzy...

Zycie jest do dupy... Z czegoś trzeba zrezygnowac... Nie da rady miec wszystkiego w sposób by kogoś nie zranic czy nie zawieśc..

                                                                                                                               Nie czekajmy...