Udało się Tzn. połowa sukcesu ale wiemz że uda się

Ja Jej naprawdę nie rozumiem. Człowiek chce sie usamodzielnić, a ta problemy robi. Mam 22. lata, a czuję taką stagnację i kiedy chcę zrobić krok w przód, to stara się mnie za wszelką cenę zdegradować.. Ale ja na to nie pozwolę! O nie!  to moje życie, moje decyzje! I jeśli popełnie jakiś błąd, to będzie to mój błąd! I na jaka cholerę lata do tych wszystkich ludzi i pieprzy im o moim życiu?? Na cholerę!!??

Dlatego wiem, że gdy się wyprowadzę nie będziemy miały kontaktu ze sobą, nie będziemy wiedziały co sie dzieje u Nas... Bo nie będzie Ona miała takiej potrzeby..... Nie ubolewam nad tym, bo nigdy nie miałam z Nią nawet dobrego kontaktu. Każda moja decyzja jest zła, a jej zajebista. Każdy mój pomysł jest do dupy, a Jej wyjebany. Każda próba zrobienia kroku do przody przeze mnie, dla Niej jest niewarta... Ale ja nie będę taka jak Ona. Zaryzykuję. Kto nie ryzukuje ten nie ma. I zamiast wspierać mnie i cieszyć się, że chce sie usamodzielnić, życzy mi jak najgorzej... Trudno.

I jak dobrze wszystko się ułoży na początku roku będziemy na "swoim".

Kiedy inni oczekują od nas, że staniemy się takimi jakimi oni chcą żebyśmy byli, zmuszają nas do zniszczenia tego kim naprawdę jesteśmy. To dosyć subtelny rodzaj morderstwa. Większość kochających rodziców i krewnych popełnia je z uśmiechem na twarzy.

Jim Morrison