patrząc w tył, uzmysławiam sobie jak bardzo można zacząć żyć innymi ludzmi zapominając o sobie. tracimy tak wiele energi zeby sprostać ludziom, ktorzy nie mają zadnych praw do osądzania nas, obrazania, oceniacia. jezeli zaczniemy udawac kogos kim sie nie jest nie bedziemy lepsi , nie bedziemy sie czuli silniejsi tylko dlatego ze przypodobany sie komus, nie. staniemy sie odwrotnoscia tego czym jestesmy, wyjdzie calkiem innaczej bo nie widzimy dobra wokol nas. zapominamy zyć, oddychac. przeciez nie uda nam sie prosic wszystkich , nie jestesmy do tego stworzeni. nie mozna pozwolic innych ludziom kierowac swoim losem , wiarą. kazdy jeden krok ktory wykonamy we wlasnym kierunku bedzie podstawą kolejnego zdecydowanie lepszego dnia.