nie już nic.

Nie ma Mnie i przez dłuższy czas nie będzie.

Nie mam kompa. (mam przypał wiec neta mi zabrali)

Życie :)

To ten czas kiedy trzeba przystopować i uspokoić się.

Popracować nad samym sobą.

Mijają  kolejne dni bez kontaktu z bliską osobą.

Mam tak dziwnie mieszane uczucia. . .

Smutek,złość,rozpacz,tęsknota?

Ale przynajmniej wiem że byłem nikim.

Osóbką u której można było przenocować.

Poprosić o pomoc.

Już dużo osób powtarzało to..ale ja nie wierzyłem....kretyn ze Mnie...

nie zaufam.

nie zawiodę się.

nie uronię łzy.

Nigdy więcej.

Czuję się winny za swoją głupotę i naiwność

Czeka Mnie szpital.

Znowu.

Święta skopane.....

Jak wszystko z reszta :)

Ale nie załamuje się,idę dalej.

Mam kogoś kto pomoże.

Podtrzyma na duchu.

Dostałem zaproszenie na wernisaż od fotografów,którzy chcą Mnie poznać i przedstawić komuś.

Jadę w piątek z rodzicami.

Ponoć to coś dużego,sam nie wiem bo tylko tyle mi ma rodzicielka powiedziała.

Może coś się ruszy?

Nie mogę z domu wychodzić wiec zawsze coś:)

hej ho do kiedyś tam :))