nostalgia

Za dużo stresu, za dużo nieprzespanych nocy, za dużo strachu, za dużo wszystkiego.

Za mało nocy, za mało snu.

Za mało odwagi by czasem wprost coś powiedzieć, za mało wiary w siebie.

Za dużo poczucia winy, i wciąż tyle wątpliwości.

Przeraża mnie ta krzywa rzeczywisrość, jest szara.

Niedługo zamarzną mi emocje.

Przestanę czuć.

Przesiąkłem tym syfem

łatwiej wierzyć w to co mówią ludzie niż w trudną prawdę.

Bezsensowny wyścig, wyścig do nikąd. 

Brak perspektyw. Ratunku. Mam 15 lat.

Świat zapierdala do przodu a czas ciągle stoi w miejscu,
samotność...jest tak bliska memu sercu.

Szczęście zamknięte w butelce kieliszek smutku,
nie radziłem sobie z życiem lecz nie szukałem ratunku.

Życie przegrać.. chociaż wiara to początek ?

Zamykam  stary rozdział i otwieram nowy wątek.

To wszystko kruche ale jestem dobrej myśli.

Mam wielkie serce, może jestem samobujcą zamnkiętym w butelce..

Ocean wspomnień cofa czas, przyspiesza tętno.

Serce zimnie jak lód dawno przykryło namiętność.

Teraz tylko obojętność.. powiedz mi, które to piętro ?

Każda sekunda to czas, by dać komuś tyle szczęścia ile masz..

będzie dobrze. teraz się odbiję w górę. jestem pewny. bedzie dobrze.