O sobie: 'o mnie?
o mnie można powiedzieć dużo.. i
można nie mówić nic...
Ci, którzy mnie znją, na pewno maja juz o mnie zdanie. Dobre czy zle, ale jakies jest. Ci którzy mnie nie znają w ten sposób na pewno mnie nie poznją...
Trudno jest mi sama siebie opisac.
Jestem pelna sprzecznosci.
Czasem mozna by napiasac o mnie ksiazke. A czasem trudno napisac jedno zdanie.
Czasem jestem gadatliwa i nie potrafie sie zamknac. A czasem zamykam sie w swoim pokoju, podglaszam muzyke i nie chce miec nic wspolnego ze swiatem.
Czasem jestem najwieksza altruistka jaka istnieje.
Potrafie sie smiac, a w nastepnej chwili zaciskac piesci w cichym gniewie.
W jednej chwili caluje, a w drugiej gryze.
Zycie to dla mnie nawyzsza wartosc. To moja religia, moje bostwo. Kazdy kto szanuje zycie, zasluguje na zycie. Ludzie, ktorzy zycia nie szanuja, ci, ktorzy odbieraja je innym, nie zasluguja na nie.
Kazdy czlowiek ma prawo miec szanse przezyc swoje zycie po swojemu. Chce zyc po swojemu. Nie wtykam nosa w zycia innych. Nie chce tez zeby inni wtykali nosy w moje zycie. Nie chce, zeby ktokolwiek pokazywal mi palcem co mam zrobic i gdzie isc.
Mam swoje zdanie. Nie lubie gdy ludzie sie z nim nie licza.
Nie cierpie klamstwa.
Nie cierpie klamcow.
Klamstwo to zaprzeczenie realnosci. Realosc to zycie. Zycie to wszystko co mamy.
Boje sie samotnosci.
Brakuje mi 'jego'
Lubie wyzwania.
Lubie sprawdzac granice swojej wytrzymalosci.
Lubie pokonywanie swoich lekow.
Prawdziwie wolna czuje sie tylko gdzies w lasach. Daleko od ludzi. Sama. Na swoich zasadach. Chocby przez chwile. Z dala od zgielku. Z dala od codziennej gonitwy.
Po prostu... jestem sobie. '
