wróciłam z Bułgarii. w tym czasie miałam dziwny sen...i myśli..mając nadzieję, że się o czymś zapomniało..że wspomnienia już zostały wykasowane z pamięci..wszystko wraca ze zdwojoną siłą..i nie wiadomo co robic..nic się nie da zrobić..chociaż bardzo by się chciało..nadzieja matką głupich i sie zgadza.przez głupote można wszystko stracic.jeden głupi sen potrafi zmienić człowieka..jego pogąd na świat..i wszystko..niewyobrażalne..to co próbowała zmienic jedna osoba przez rok.. zmieniło isę w przeciągu jednej nocy..przez jeden sen..piękny i cudowny..a było w nim przebaczenie i szczęście..cały ten rok był czymś niepotrzebnym.. lecz jednak się stał i co teraz..?ani w jedną ani w drugą strone nei da sie iść..z jednej ciągną wspomnienia z drugiej zaś chęć zapomnienie.. choć tej chęci zapomnienia towarzyszy wiele czynników, to wspomnienia i uczucie jest i tak większe.. 

"Latająca nad plażą Mewa zobaczyła mysz.Obniżyła lot i zapytała:-Gdzie się podziały Twoje skrzydła?Każdy gatunek mówi we własnym języku.Mysz nie zrozumiała więc pytania,ale ze zdumieniem wpatrywała się w te dwie dziwne rzeczy, wyrastające z ciała mewy.'Z pewnością cierpi na jakąś nieuleczalną chorobę', zmartwiła się.Mewa zauważyła, że mysz nie odrywa wzroku od jej skrzydeł i pomyślała:'Biedactwo, jakiś potwór ją pewnie okaleczył, pozbawił słuchu, oberwał skrzydła'.Poczuła litość dla myszy, chwyciła ją ostrożnie w dziób i wzbiła się w poweitrze.'Niech sobie poogląda świat, pewnie stęskniła sie za tym widokiem',myślała zataczając kręgi w powietrzu.A potem ostrożnie posadziła mysz na ziemi.Przez kilka następnych miesięcy mysz była najnieszczęśliwszą istiotą pod słońcem:wzbiła się na wysokości, skąd podziwiała świat.Z czasem przyzwyczajała się do mysiego losu i była gotowa przysiąść, że to cudowne zdarzenie było tylko pięknym snem."

i tak sie czuje.. tylko nei potrafie się do tego przyzwyczaić..wolałabym być nadal w tym pięknym śnie.. jeszcze raz... chociaż na chwilkę...