be yourself 

pewnie i tak nikt nieprzeczyta bo za długie i pewnie głupie ale już dawno chciałam to napisać.

"Dzięki tolerancji możliwa jest odmienność, istnienie odmienności sprawia natomiast, że tolerancja staje się koniecznością. "Rozum jest tym prawem, które poucza ludzi, że skoro wszyscy są równi i niezależni, żaden nie powinien szkodzić drugiemu jeżeli idzie o jego życie, zdrowie, wolność i mienie" - pisał John Locke i miejmy nadzieję, że kiedyś wszyscy na świecie zrozumieją tę prawdę."

Dokładnie też mam taką nadzieje, bo tak naprawde wielu tylko mówi, ale czynów niewidać. Czasem żałuje że przyszło mi żyć w takich czasach, gdzie człowiek gardzi drugim człowiekiem. Niszczy wszystko dookola. Przeciesz wszyscy jesteśmy ludźmi, to my zamieszujemy ta ziemie powinniśmy robić wszystko aby żyło nam sie na niej lepiej, ale tak nie jest. Jest wręcz odwrotnie. Ważniejsze są pieniądze, a nie człowiek. Nie liczymy się z uczuciami drugiej osoby, jak ona się może poczuć. Ważne jest to jak się ktoś ubiera, jak wygląda, czy jest ładny czy brzydki, a dopiero gdzieś na końcu jakim się tak naprawde jest.  Zacznijmy od tego że większość próbuje być kimś kim nie jest, próbując się wkupić w lepsze towarzystwo. rzygam ludźmi którzy za natto emanują zajebistością, najeczkami, firmowymi ubraniami, palą na pokaz, dzień w dzień piją . i po co to wszystko ? przecież życie mamy jedno . jeszcze może gdyby się inaczej zachowywali. ale mało takich osób. no właśnie. mam wrażenie że coraz mniej normalnych ludzi na tym świecie. boli mnie że wokół mnie coraz mniej prawdziwych ludzi. Niektórzy, a nawet większość moich znajomych których znam od najmłodszych lat, zmienili się do takiego stopnia że nawet cześć niepotrafią powiedzieć. I naprawde w dzisiejszych czasach to skarb spotkać kogoś kto  jest sobą , ma swoje problemy jak każdy człowiek, niewstydzi sie swoich emocji. tego nam brakuje. Nie palisz nie pijesz nie ubierasz się jakoś zajebiście = jesteś nikim. Nierozumiem też jak ludzie mogą żyć facebook'iem. tzn . może niektorzy niemają nic innego do roboty. ale to żałosne. czassem tęsknie do tych czasów  kiedy bawiło się na dworze ze znajomymi. ubiór niemial znaczenia. jako dziecko niczym się niemusieliśmy przejmować. miało się bezpośredni kontakt z drugim człowiekiem. pisało się listy co do dziś wydaje mi się magiczną rzeczą. A teraz wszytsko można robić przez internet. I współczuje dzieciakom które wogule chyba nie zaznają nigdy takiego  dzieciństwa jakie ja przeżyłam.Dziecko 7 lat albo i mniej i pyka na komputerku, gra calymi dniami. to się w głowie niemieści. tęskno do tamtych beztroskich czasów.Znam swoją wartość i cieszę sie że od prawie dwudziestu lat jestem tą samą osobą , nikt mnie niezmienił, może troche dojrzałam. miałam swoje wzloty i upadki jak większość. Popełniam błędy i się na nich uczę, czasem się ich wstydze ale przecież zycie biegnie dalej. ciesze sie że mam swoją grupke znajomych którzy lubią i akceptują mnie taką jaka jestem.