na zdjęciu gałązka od mojego kotka :>>>>>>

w kaształcie serduszka : D

nie wiem czemu mnie zostawił...

ja go kochałam!
kochałam całym sercem...
gdybym mogła... cały świat bym dla niego zdobyła!!
gdyby tylko chciał!
gdyby chciał!!!
a nie!!!!

kurwa...

pamiętam jak dziś...
kiedy mnie przytulał...
wiedziałam że jest dla mnie a ja dla niego!
a  on mnie zostawił!
ja szmatę!!
po tym wszystkim c dla niego zrobiłam!!!
oddałam mu się...
pamiętam...
jak troskliwie to robił...

ale teraz widzę że to był błąd!!!
ja mu oddałam wszystko...
a on???
on mnie zostawił!!!!
Szkoda, że nie powiedziałeś mi, że to tylko zabawa. Też bym się bawiła.

chciała bym umrzeć...
chiała bym cofnąć czas...
a nic nie mogę...
nic!
jestem niczym...
ja jebie...

Próbuję wymazać wspomnienia jak ślad ołówka gumką. Uparte, bezczelnie się temu opierają. Jedne stawiają mi przed oczami obrazy wywołujące uśmiech na twarzy, sprawiają, że chcę je zawsze mieć w sercu. Inne powodują ból w klatce piersiowej, jakbym zamiast serca miała wielką ranę, która paraliżuje całe ciało. Gdy tylko pozostaję ze swoimi myślami, czuję pustkę po Nim, żal. A przecież miało być inaczej

Ciemny pokój
Mrok zasiada na kolanach
Łapiesz się za głowę
Krew ścieka po niewidocznych ranach
Krople smutku spływają po poliku
Czujesz jak coś pęka
Patrzysz w dół
To szklanka w Twoich rękach
Nie wiesz co masz zrobić
Umysł się zagubił
W czarnej chmurze, każe się zabić
Wyraz jeden kompletnie go dobił
Zmęczone serce wciąż wyrywa się, kołacze
Bierzesz kawałek szkiełka
Przyciskasz do nici życia
Pękła najważniejsza żyłka
Widzisz jak życie z niej wypływa
Odchodzisz, białe światło się pojawia
Żegnasz się już
W ostatniej chwili pojawia się zjawa
Łapie Twoją układankę
Zatyka otwór
Dzwoni po karetkę
Potrzebuję Cię,
Niech żadna Twa część nie znika
Podaj swą rękę
Niech uśmiech znów zastuka
Takie słowa rzekła ona
Iskra znowu poszła skrycie
Dziękujesz jej
Uratowała Ci życie

co ja poradzę że nadal kocham??

co ja poradzę że mała dziewczyna we mnie
jest tak naiwna i wieży że ON wróci
ON
sens mojego życia...
kurwa...

Kiedyś myślałam, że mogę mieć wszystko czego tylko chcę, że mogę być kimkolwiek chcę. Kiedy poznałam Ciebie sądziłam, że bycie z Tobą to kwestia czasu, traktowałam Cię wtedy jak kolejną zabawkę, jak nowy telefon czy bluzkę. Tak, wtedy byłeś moją fanaberią i zachcianką, ale z każdym kolejnym dniem zaczynałeś znaczyć coraz więcej. Miałam tylko 15 lat i chciałam mieć fajnego chłopaka, który zabierze mnie do kina czy na spacer. Ty mnie wtedy nie chciałeś a ja nie odpuściłam, zrobiłam z Ciebie najważniejszy cel w swoim życiu, nie było dnia abym nie myślała o Tobie. Postanowiłam się zmienić, chciałam schudnąć, zmienić kolor włosów, stać się odważniejsza, po części się udało, ale Ty nadal miałeś to gdzieś, postanowiłam więc iść do Twojego liceum, choć miałam zupełnie inne plany. To dobre liceum, było mi ciężko, często nie dawałam rady ze wszystkim, ale miałam Ciebie przez 5 dni w tygodniu. Zawsze nienawidziłam tłumów, a tam polubiłam długie przerwy i te setki obcych mi twarzy, bo wiedziałam, że gdzieś wśród nich za chwilkę znajdę moją ukochaną. Nawet nie wiesz ile radości sprawiało mi Twoje Hej, Twój uśmiech czy kilka wspólnie zamienionych zdań, a kiedy podczas jakiegoś  szkolnego  występu, gdy tańczyłeś poloneza olałeś swoją partnerkę i przy całej szkole patrzyłeś w moje oczy poczułam, że mogłabym zrobić dla Ciebie wszystko. Od tego momentu zaczęły się najpiękniejsze dni w moim życiu, czułam się ważna, szczęśliwa tak jakbym wygrała 6 w totka. Nie trwało to długo, bo kilka dni później wracając ze szkoły zobaczyłam Cię z inną dziewczyną w parku. W jednej chwili zawalił mi się świat, ale  mimo to jak gdyby nigdy nic przeszłam obok. To niewątpliwie był początek mojego końca...

czas um