graceless 

patrząc dalej na daty to historia która powinna poczekać na 15 lutego, bo wszystko jak widać dzieje się piętnastego dnia danego miesiąca, ale ponieważ w tym miesiącu piętnasty jest zbyt blisko siedemnastego, wydaje mi się że możemy odstąpić od tej jebanej reguły na krótką chwilę. (może jednak nie taką krótką, nie oszukujmy się, one nigdy nie są krótkie)

jest dokładnie tak, jak wiedziałam przepowiadałam piętnastego maja, nie pomyliłam się odrobinę i naprawdę nie wiem co śmieszy mnie bardziej gdy spojrzę w lustro: a) fakt, że naprawdę myślałam że może być inaczej, b) fakt, że usłyszałam że będzie inaczej, c) pędzące autobusy na wyciągnięcie ręki i wiosenne wieczory; śmieję się jednak nadal przez ostatnie już łzy; we were dead before the ship even sank i tego typu historie; wszystkie z nich prowadzą do dni jak wczoraj, kiedy jest tak duszno i potykam się o własne stopy i kawałki przeszłości które zamiast niszczyć tylko mnie niszczą ludzi tak drogich, kiedy nie umiem przestać się trząść i każda minuta wypełniona jest tym wszechobecnym smutkiem bo jedyne co mogę zrobić po 'uśmiechnij się ostatni raz' to rozpłakać; i can see it in your eyes like i taste your lips and i'm very sorry

let it drop, let it all fall off; faktycznie mogę być niezniszczalna i faktycznie moja wiara w moją niezniszczalność niszczy innych; ale to nie jest moja wina i chciałabym serdecznie podziękować każdemu kto dokłada cegiełki do tego wspaniałego muru; siedzę tutaj trzecią godzinę i nie mogę się zdecydować czy chcę obedrzeć was ze skóry i posypać solą czy wymazać ostatnie 18 lat z życia

jednak najbardziej przezabawna jest chyba opcja b), posunęłabym się nawet do nazwania jej wydarzeniem roku 2013, bo, kurwa, to było tak zajebiste zagranie! i skoro nie planuję już tu wracać, niech ostatnie słowa należą do pana który zmienił tak wiele: i just wanted to catch the last laugh of this show. it would've been, could've been worse than you would ever know.