Zaczynam się bać, strasznie bardzo.

Boje się że ja stracę, a wtedy nie będę mieć nikogo, nikogo.

Jestem coraz bardziej zazdrosna, coraz bardziej

taka przyjaźń cudowna, ale zazdrość jest niebezpieczną rzeczą.

Nie okazuje jej tej zazdrosci, staram się.

Nie wiem, muszę odreagować to wszystko.

Pewnie w wakacje będzie jeszcze gorzej, coraz częściej będą się spotykać.

a co będzie w następnej kllasie? Boje się, straszliwie.

Brakuje mi jeszcze kogoś, brakuje.

Płakać mi się chcę, lecz mam katar i się powstrzymuję jakoś.

Niedługo wycieczka, nasza zapragniona, mam nadzieję że sie jeszcze lepiej kontak poprawi, błagam.

Kocham ja straszliwie.

Dobrze że mam jeszcze kogoś, szkoda że za granicą i że nie w tej szkole.

No cóż, chyba takie życie. Niektórzy to na prawdę nikogo nie mają, wiec jeszcze nie jest najgorzej.

kończe dziś, trochę mi lepiej jak się komuś wygadałam, o wiele.

mam nadzieję że poprawie jeszcze kontakt z jedną osobą.

bay