Przypomniałam sobie o  bezpańskim stworzonku, jakim jest ta strona... W sumie było mi wstyd i chciałam je zabić zabić? Na mój słomiany zapał wskazuje data poprzedniego wpisu...  Niczego się nie boję, nie tesknię, nie kocham.....chyba sie popłaczę...:D Chociaż miasto za oknem nie śpi... Nie jest dobrze uśmiechać się do zdjęć. I robić je z góry też. Ciekawa jestem co teraz porabia profesor Miodek. Kiedy piszę tak po ciemku, to mam wrażenie jakbym miała zakrwawione ręce. Nie, nie jestem sama-wiem o tym choć nikt mi tego nie mówi. Są mrówki. Nie mam manii prześladowczej.

"-Która godzina?-Tak jestem szczęśliwa,

i brak mi tylko dzwoneczka u szyi,

który by brzęczał nad tobą, gdy śpisz.

-Więc nie słyszałaś burzy? Murem targnał wiatr,

więża ziewneła jak lew, wielką bramą

na skrzypiących zawiasach.-Jak to, zapomniałeś?

Miałam na sobie zwykłą szara suknię

spinaną na ramieniu.-I natychmiast potem

niebo pękło w stubłysku.-Ja także mogłam wejść,

przecież nie byłeś sam.-Ujrzałem nagle

kolory sprzed istnienia zwroku.-Szkoda,

że nie możesz mi przyrzec.-Masz słuszność,

widocznie to był sen.-Dlaczego kłamiesz,

dlaczego mówisz do mnie jej imieniem,

kochasz ją jeszcze?-o tak, chciałbym,

żebyś została ze mną.-Nie mam żalu,

powinnam była domyśliś się tego.

-Wciąż myslisz o nim?-Ależ ja nie placzę.

-I to już wszystko?-Nikogo jak ciebie.

-Przynajmniej jesteś szczera.-Bądź spokojny,

wyjadę z tego miasta.-Bądź spokojna,

odejdę stąd.-Masz takie piękne ręce.

-te stare dzieje, ostrze przeszło

nie naruszając kości.-Nie ma za co,

moj drogi, nie ma za co.-Nie wiem

i nie chcę wiedzieć, która to godzina.

                                                                02:21