xxxx 

Takie tam z Danieląę :33 !

Kurde, dobija mnie ta codzienność. Właśnie dziś tak totalnie doszły do mnie te wszystkie myśli, które krążyły wokół mnie, ale nie mogły się zjednoczyć. Przeanalizowałam wiele momentów z Polski, które ciągną się nadal tutaj, w Belgii. Jejciu, jak to się wszystko zmieniło. Odległość naprawdę stwarza wielkie problemy, ok wiedziałam to od dawna, ale nie sądziłam, że aż takie. :| Przyjaciele zawiedli, każdy pokolei. Nie ma ich. Są na : hej co tam. Od czasu do czasu, ale to rzadkość. Każdy się pozmieniał, zapomnial, że wgl jeszcze jestem. :o Ludzie zmieniają się tak szybko, z biegiem czasu, że nienadanżam za tym, szkoda... Kiedyś moglam porozmawiać o wszystkim z "pewnymi" osobami, dziś już nie czuje mocy słow, zniknęła. Dłuższy czas nie zwierzając się komuś, tracę potrzebę do robienia tego... Czasem mam wrażenie, że niektórzy słuchają mojego zwierzania, od tak... Bo nie mogę się zamknąć i tyle. Ale chuj w to. Jakby tego było mało to jeszcze nadal mnie dręczy sprawa z poprzedniej notki. To się nazywa życie, wtedy gdy jest ciężko, a dla każdego w pewien sposób tak jest. W szkole, jak w szkole. Łapie lepsze kontakty z resztą zasranego społeczeństwa. Szkoda, że jedna osoba zmieniła się tak totalnie przez drugą, że już zapomina, że istnieję, ale mniejsza oto. Cieszę się, że jestem tutaj mimo, że nie zawsze jest kolorowo. Przez chorobę nie poznałabym Ciebie, a przez szkołę nie poznałabym innych w jakiś sposób ważnych osób w moich życiu. Boli mnie to, że nie mogę mieć kolegów, bo od razu jest mowa o miłości, podobaniu się, chodzeniu, mnie to bawi... Żałosne ogółem to, ale przyzwyczaiłam się do isteniejących sytuacji. A teraz idę się kąpać. Byee.

Milan, Reda, Norbi, Cristi, Przemek, Sebastian, Daniel, Abigail, Andrea, Lorena, Alexandra, Anastasiia, Laura, Kinga, Natalia, Maja i pewnie ktoś jeszcze ... Wielbię tą dzisiejszą fazę *.* 

http://www.youtube.com/watch?v=b54tUYgiK0s&feature=related  
wkręcająca . 

Karol, kocham Cię.