Napisane,przez zycie... 

A wiec to jest nasze zycie...Tak nam sie ulozylo...Mimo wszystko przetrwalismy,mimo ze los,zycie czy co tam jeszcze jest,wystawialo nas na rozne ciezkie proby...Ale czy tak zawsze bedzie????nie wiem,i chyba nie chce wiedziec...Nie jest tak jak na poczatku,ale czy kazda milosc jest tak samo oszalamiajaca jak na poczatku?mozna by bylo dyskutowac cala wiecznosc,a i tak czlowiek nie dojdzie do tego...Kazde z nas ta pierwsza prawdziwa ma juz za soba i choc bysmy nie wiem jak bardzo sie zapierali ze nie,wmawiali sobie ze to my tak naprawde jestesmy dla siebie ta pierwsza,to oboje doskonale wiemy,ze to gowno prawda..Ty miales ja,ja jego i tak juz na zawsze zostanie...Tamte historie nie mialy szczesliwego zakonczenia,ale czy to bylo zle?na tamta chwile bylo tragedia,jakby zawalil nam sie swiat...Nie wiem jak Ty,ale ja wtedy stracilam serce,pluca i odnalazlam je dopiero przy tobie..Mam nadzieje,ze moja obecnosc rownie leczniczo zadziala na ciebie...Teraz moge oddychac pelal piersia,nie dusze sie,moge spac,choc wczesniej nie wiedzialam co to sen...

I mozna by bylo tak pisac o milosci,szczesciu,bolu i odrodzeniu pisac w nieskonczonosc,ale...Ale nie na tym zycie polega,by pisac.Ono polega na tym by je przezyc,by w nim trwac z podniesiona glowa,by po upadku wstac,choc stoi sie czasami dzieki ostatkiem sil...

Oto prawdziwe zycie,prawdziwe problemy,radosci,oto historie ktore sie wydarzyly,choc nie wszystkie powinny...

To moj pierwszy wpis,ogolnie dopiero zaczynam pisanie,wiec mam nadzieje ze sie spodoba...

Bo kazdy jest inny,wyjatkowy...A zarazem taki podobny do siebie...