Gdyby teraz stanęła przede mną Dobra Wróżka i powiedziała mi, że mogę Ci ofiarować tylko jedną rzecz z całego jej kufra Cudownych Rzeczy do rozdania, który właśnie przede mną stawia - chyba bez większego zastanowienia wybrałbym dla Ciebie ... Czas. Tak, właśnie to bardzo chciałbym Ci dać w darze! Czas, który pozwoliłby Ci się wreszcie odnaleźć... Pozbierać pogubione po drodze marzenia, które nie wiadomo kiedy wysypały Ci się jak szklane kulki z dłoni i potoczyły w takie dziwne strony... Czas, który miałby - jak to Czas - cudowną zdolność zatrzymywania się w miejscu, choć ludzie w to nie wierzą... Przystawałby sobie tak między jedną a drugą chwilą na tyle długo, abyś zdążył dotknąć wreszcie tego wszystkiego, co ciągle Ci umyka... Chciałbym Ci ofiarować tyle Czasu, abyś bez końca zatracił się w prostej radości posiadania go. Ale ja, niestety, nie mam takiego kuferka. Sięgnę więc do mojego skromnego tobołka, z którym przemierzam życie. I z wielką radością i specjalnie dla Ciebie wygrzebię z niego... mój własny Czas To będzie mój podarunek dla Ciebie. Nie przeliczajmy go na godziny, minuty, miesiące, lata... Znam lepsze jednostki - niech będzie w uderzeniach serca, niech będzie w uśmiechach - nawet tych igrających tylko w kąciku ust, prawie niezauważalnych, ale rodzących się zawsze na myśl o Tobie...

M:*