w powietrzu od emocji za gęsto. 

No i ruszyliśmy do przodu. 

Wszyscy mówią, że jak zaczniesz nowy etap w życiu nie będziesz myślał o przeszłości. Podsumowując - nei zmieniło się praktycznie nic. Poza jednym-mam przy sobie piękną kruszynę za którą oddałabym świat, no i większą mniej piękną kruszynę z którą czeka mnie wiele, wiele do przeżycia. Z tą większą jednak musimy dojść do porozumienia. Że miłość wszystko przetrwa, ale cos w tym jest. Próby, podejścia, zwątpienia-ich będzie jeszcze baaardzo dużo. Nie oczekuje wiele, w zasadzie nie oczekuje nic, chcę być szczęśliwa, co też jest pojęciem względnym w tych czasach. 

Z czasem dowiedziałam się jednego-nie ma nic lepszego od dwojga dogadujących się ludzi. Tylko czasami trwa to za krótko. Zbyt krótko, aby powiedzieć ze wszystko się układa.

Czasami człek musi się wyżalić, wypłakać, wyżyć ale też opisać to co tam w środeczku siedzi. Dzisiaj zrobiłam to wszystko i mogę powiedzieć ze jestem z siebie dumna :) Przede mną jeszcze dużo dużo nauki z życia. Tak więc, ogólne podsumowanie: ruszamy do przodu i zaczynamy działać życie! 

Bo jak nie my to nikt!