Miałam już nie jednego photobloga. Zawsze usunęłam... Zawsze sama sobie mówiłam 'ale na co Ci to? Po co opowiadasz swoje historie tam, gdzie są miliardy osób? Przecież nie każda osoba zrozumie fakty, które uwzględniasz...' I szczerze? Żałuje... Założyłam więc ponownie. To jedyna możliwość, gdzie mogę się wygadać, gdzie wiem, że wszystko co napisze przeczytają osoby które mnie nie znają...

Jak jest?

Dość ciężkie pytanie... Hmm.. Nijak. Chłodno, powiedziałabym nawet, że mroźno. Nie tylko na dworze ze względu na zimę. W moim wnętrzu jest bardzo zimno. Ten mętlik w głowie... To ciągłe myślenie na wieloma sprawami czy na pewno dobrze robię. Nienawidzę tego.

Zazwyczaj wśród znajomych udaję tak radosną osobę. W rzeczywistości, przebywając sama ze sobą naprawdę tęsknie za tym by taką być. Za dużo wszystkiego na głowie. Za dużo oczekiwań, zmartwień... I co jest najgorsze? Najgorsze jest to, że mimo mnóstwa znajomych, mimo że aktualnie jestem w Polsce na urlopie wśród najbliższych, dochodzi do tego, że ze wszystkim jestem sama. Jedna... Ciekawi mnie ciągle, gdzie ten tłum osób, które zawsze mnie widzi jeśli czegoś ode mnie oczekuje... Gdzie są wszyscy hejterzy zainteresowani mną i moim życiem? Nie ma.

Reguła w życiu jest jedna. Umiesz liczyć, licz na siebie. Bo z rodziną wyjdziesz fajnie na zdjęciu a znajomi przyjdą do Ciebie kiedy będą widzieć korzyści.

Niestety, life is brutal.

Dobranoc. :