Piję za życie niedobre moje, 
Za ten rozbity dom, 
Za samotność naszą we dwoje 
I za pomyślność twą - 
Piję za kłamstwa zdradliwych warg 
Za oczu martwy chłód, 
Za to, że świat to okrutny targ 
Za to, że nas nie zbawił Bóg.

Nic nie widzę, nic nie słyszę.

Tu panuje bezdźwięczna noc.

Bez cichych rozmów między ludźmi, bez pocieszającego tykania zegarków, bez wiecznego szumu miasta. Dookoła mnie śpią wyprostowane drzewa.

Zaczynam tu moją przygodę, nie, nie będzie to kolejny blog z cytatami. Będę się starała tu otwierać niczym kwiat gdy poczuje zbliżającą się wiosnę. Niedługo też powinny znaleźć się i moje zdjęcia.