Gdy zacząłem patrzeć inaczej. Odrazu było lepiej żyłem złudzeniem ze tak będzie najlepiej nie mam żalu do nas bo mam go do siebie ze coś we mnie sie jebie.. ze wszystko mnie dręczy zabijać zaczyna i to co dobre nie istnieć zaczyna po dłuższym spacerku z bliska mi osoba poczułem sie lepiej, nie był on kolegą dalej myślę o tym co było 6miesiecznym łańcuchem nas połączyło. lecz nagle zwątpiło nagle zabrzmiało dziwnymi dźwiękami, ze czas już minął. ze słońca niema nad nami, ze coś sie dzieje ze zaraz my. te słowo nie istnieje ze żyję życiem takie jak mi daje los, ze nie zwycięży nikt ni coś miłość czy to słowo jest mi bliskie czy umiem żyć na tyle by nie było ono przezwiskiem które wędruje po kimś tylko dla spokoju dla uciszenia serca i uśmiechu na twarzy by brzmiało tak głośno by na odległość nie z miłością nie z żalem lecz szczęściem szerokim miłość zabija nas wszystkich gdy nie umiemy o nią zadbać zabija wtedy gdy opiekun umiera gdy życie sensu niema gdy kłopoty w mały mózg zbytnio docierają gdy człowiek sie poddaje szuka błędu wraca w przeszłość troska ucieka jak silny wiatr wieje w człowieka przeszywa nas do kości bo żyć nikt nie umie bez miłości!