iluzja .

Piszę nowy scenariusz, na świat i na siebie żeby dalej biec, strasznie lubię jesień , wiosnę też trochę .

Wezmę to pod uwagę , to dobry czas na.... życie pełnią , tak chyba o to chodzi.

Wciąż gonię , czasami chwytam czas w garści , i mam aż nadto .

Gdy w ludziach cały czas coś umiera ja tylko patrzę, niewygodnie patrzy się na świat w taki sposób.

Mogę krzyczeć że złudzenia poszły daleko ,  a ja poszłam razem z nimi żeby trzymać się jak poręczy siebie.

Więc biegnę, mijam wszystko , nie umiem zawracać bo spaliłam dużo mostów, zburzyłam stos uczuć,

codziennie budząc się w przekonaniu, że jeszcze chwila, a nie będę już nic pamiętać, że niepotrzebne mi to .

Bo gubimy się, żeby się odnaleźć, ale ja już wróciłam i nie wrócę się spowrotem 

, każdy poranek i każdy wieczór jest piękny, bo już nie czuję , jest dobrze.

 Nadal kocham kawę, słońce, uśmiech i dłonie..