koczek.

Za każdym raziem kiedy sobie obiecuję, że więcej razy tego nie zrobię, to tymbardziej jestem zdolna do zrobienia tego, czego w tamtym momencie nie chciałam. Wiąże się to oczywiście z natychmiastowym spadkiem humoru, potem już tylko gorzej. Łzy, stres i te sprawy.. nawet nie mam chwili, żeby na poważnie się nad tym zastanowić. Z braku bezsilości i dodatkowych ciosów, od niektórzych ludzi nie mogę nawet racjonalnie ruszyć głową i czegoś sobie do niej wbić, ażeby przestać już tak nad tym się rozczulać. Najgorszym momentem jest, gdy krwawi psychika, wtedy to najlepiej zamknąć się w czterech ścianach, bez żadnego dostępu do świata, ludzi etc. i tak siedzieć w tej próżni. Może wtedy włączy się jakieś światełko w głowie i naszej, i tych którzy zwinili, i sprowadzili nas do takiego stanu lub się do tego w jakikolwiek sposób przyczynili. Może po prostu gdy nas, chociaż na chwilę zabraknie, (ale to i tak minimum w porównaniu do większej ilości upływającego czasu, w którym nas nie ma) zdajemy sobie sprawę z popełnionych błędów, ewentualnie pomyślimy czemu nic nie zrobiliśmy, skoro mogliśmy?