heejka

Witam po jakichś dobrych 3 tygodniach niepisaniaa

męczę trochę QueboxKubanaxKube żadnych zmartwień!

nie mam żadnych zmartwień!

codzienna ucieczka to błąąd

Może zdążę napisać, bo muszę kupić ładowarkę do lapka bo zepsułam ;_;

Na szczęście jest już w porządku, wiem, że znów jestem na dobrej drodze

zaczynam się ogarniać, wszystko zaczyna gasnąć, uczucia

przede wszystkim racjonalne podejście

jest czasem ukojeniem strasznym

jest tak lżej

Nie podejrzewałabym nigdy, że ten rok pokaże mi takie "życie"

w cudzysłowie, bo to nie jest prawdziwe życie

w takim strasznym zagubieniu,

w pomieszaniu wartości

w jakiejś takiej arogancji, egoizmie i bezuczuciowości wielkiej

w pogubieniu totalnym

samo jakieś dno, a to raczej, a nawet na pewno nie jest mój świat

nie taki

przy czym sama na chwilę się pogubiłam....

przez to wszystko można stać się wariatką

na moim przykładzie :)

zbyt dużo dla dziecka praktycznie już 19 letniego

życie jest piękne, póki się nie pogubimy

i nie będziemy potrafili znów wrócić

wszystko jest mocno zdeterminowane przez wydarzenia z przeszłości

to jaką drogą kiedyś poszliśmy lub została ona odgórnie nam dana

ma bardzo duże znaczenie na teraźniejszość i przyszłość

sęk w tym, żeby umieć zapomnieć o pewnych rzeczach

o pewnych błędach, o rozczarowaniach, o miłości, która przeminęła

i o wszystkich negatywnych rzeczach

zacząć żyć, nie istnieć

żyć lepiej niż wtedy

nie zrażać się niepowodzeniami

przede wszystkim nie zmieniać się

przez te chore uczucie

przez miłość

chociaż jest naprawdę ciężko

ale dobroć nie mija, może czasem się ją gubi gdzieś daleko

może gubi się tą wrażliwość, uczuciowość przez innych

przez te zranienia z przeszłości

nie należy stawać się kimś oschłym

kimś kim nigdy nie byliśmy

nie zmieniać naszych zasad naszych cech charakteru,

bo one składają się na naszą cudowną osobowość

pod wpływem emocji nie podejmować decyzji

nie popadać

z uczuciowości w bezuczuciowość

z miłości w niemiłość

z wrażliwości na jej odporność

niektórzy przybrali tylko 'maskę',która wydaje się nam lepsza

bo nikt nie pozna już naszego wnętrza

a przede wszystkim nikt jego tak ponownie nie zrani

boli strasznie taki widok, zagubienia

z jednej strony rozumiem to doskonale

z drugiej niezupełnie, taki paradoks

nie wolno dać się zdominować przez coś

a na pewno nie przez kogoś

jak już wcześniej pisałam osoby, które naprawdę nas zraniły

przyczyniły się do pewnej nauczki na przyszłość,

ale tylko przyczyniły się do tego,

to nie przez nie, tylko dzięki im pomocy (jak można to nazwać)

właśnie zrozumiałam to, że to tylko pomoc

bo to jakie wnioski wyciągnę zależy tylko i wyłącznie ode mnie

czy będę potrafiła to wykorzystać dalej w życiu

i czy to będzie pozytywna zmiana czy negatywna

zależy od naszego myślenia

(kolejna moja naiwność) będąc z Zakopanem, przy sklepie klękał Pan,

który trzymał w ręku różaniec, modlił się był bardzo zaniedbany,

wyglądał na biednego powiedziałam do dziewczyn,

żebyśmy kupiły mu coś do jedzenia zaszłyśmy do sklepu obok,

wzięłyśmy bułki i kiełbasę co się okazało,

że Pana nie było, dziewczyny wcześniej wyszły

i zobaczyły jak szybciej idzie, po czym wszedł do domu

zarobić na litości dzisiaj można bardzo dużo

na świecie jest tylu potrzebujących

a my właśnie przez takie osoby

tracimy wiarę i ufność

a Ci najbardziej potrzebujący przez to cierpią

tak samo jest z miłością

trafi się na nieodpowiednią osobę

i pojęcie o uczuciu zaczyna nam się mocno zmieniać bardzo mocno

a Ci, którzy mogliby stać zawsze przy naszym boku przez to cierpią

pomóc by się bardzo chciało ponad wszystko

ale co się poradzi na to jeśli ktoś nie chce zmiany na lepsze..

czasem warto zmienić się i dla siebie i dla bliskich osób,

które troszczą się o Ciebie,martwią

i kochają mimo wszystko

odwrócenie totalne

pogubienie maksymalne

diametralna zmiana 180 stopni

zachwianie tego wszystkiego

to chore

zastanawiaaam się czasem czym zawiniłam,

że Bóg stawia przede mną takie osoby

i doprowadza do takich sytuacji

ale chyba trzeba zaufać i być mocniejszą, silniejszą

z drugiej strony ile można?

Nie takie rzeczy się pokonywało

trzeba mieć tą nadzieję, często pomaga

damy radę, musimy!

A maturko witaj za 2 i pół miesiąca <3