nieeeee!

Na początku nie wiedziałam czy mam się cieszyć, czy płakać. Jednak wybrałam to drugie. Nie miałam pojęcia, że to nastąpi tak szybko, tak niespodziewanie. Nie zdążyłam się przygotować, a tu nagle BUM.  Tak bardzo boję się o naszą przyszłość, o to co się z nami stanie. Przetrwamy? Przecież musimy. Chyba dopiero teraz zaczynam rozumieć ile  tak naprawdę dla mnie znaczysz. Doceniamy coś, dopiero kiedy to tracimy. Szkoda. Postanawiam cieszyć sie każdą piękną chwilą, bo nim się odwrócę, ich już może nie być. Teraz już to wiem.  Odczuwam lęk, strach, niepokój, a nawet złość. Wszystko się diametralnie zmieni, nic już nie będzie takie jak dawniej. Nie chcę zmian, bo do tej pory było wspaniale. Dlaczego, gdy jest dobrze, tak szybko przychodzi dobra koniec??? 

Za często chcemy tego, czego nie możemy mieć.