Pozwól mi bym była z kamienia.

Moje odwieczne zdziwienie szybkością upływającego czasu jest nie do zniesienia. 

Mam jednak nadzieję ,że nigdy nikt mnie nie rozliczy z tych chwil które zmarnowałam obrażając się na świat i kolejności losu.

Czasem mam jednak wrażenie ,że zbyt dużo żądam od świata i ludzi otaczających mnie .

Każdy ma swoje życie ,a świat był zawsze surowy.

Siedząc w domu i mając bardzo dużo czasu na myślenie analizuje sytuacje przez które straciłam wielu ludzi z którymi spędziłam wiele wspaniałych chwil i którzy dali mi siłę abym mogła uwierzyć w siebie to oni zbudowali mój ówczesny wizerunek, a przynajmniej dołożyli do niego parę cegiełek. 

I rozpłynęło się to wszystko ,zbyt szybko i zbyt bezboleśnie.

  W tle leci mi jeszcze piosenka Dżemu-Naiwne pytania.

Najbardziej oklepana ich piosenka ,ale niosąca prostą prawdę.

I kierując się jej przesłaniem zakończę te lamentowanie.