heej , too jaaa

 zaczynam pisać, moją książkę ; d



 A zaczęło się tak ....Trish miała 16 lat , był już dość późny zimowy chłodny wieczór kiedy to wracała z kościoła, ponieważ zarówno ona jak i jej rodzice chcieli by przystąpiła do sakramentu .Wiem,zaczyna się dośc banalnie ,dobrze... więc kontynuuje .. szła ona ze swoją kumpelą Stephania tak zwaną Steph , idąc tak już dobre 10 minut zauważyła swego kolegę , którego nie widziała sporo czasu, był on zagorzałym fanem piłki nożnej , ubrany w białą kurtkę? tak bo była kurtka, a obok niego znajoma twarz, kurczę kto to ? -pomyślała,ale nic nie przychodziło jej do głowy.. Krzykła :
 - Hejjj Tonyy !
- o Trish , co tam , powiesz ciekawgo ?
- a , w sumie to nic, odparła ,lecz ktoś po lewej stronie nie dawal jej spokoju, to była Steph, która szeptała jej do ucha ; "no , weź się spytaj o ten ,szalik , proszę, proszę , proszę, też chce taki ..
- Okej , ale cicho już bądź odparła z lekkim zdenerwowaniem.
- Słuchaj Tonny , mam do Ciebie intymne pytanie.
- Tak, odparł Tonny
- Gdzie kupiłeś swój szaliczek ?

- hmm, tutaj niedaleko,a co?;

-Steph się bardzo podoba...
- heheh ,dobrze rozumiem
-Dobra, jest już późno ,a zapomnial bym , to jest Patrick , a to Trish
- Heeej odparła z niepewnym głosem
-Noo ,cześć, powiedział bez przekonania i z odrobiną obojetności , co zasmuciło Trish
-No ,nic jest już późno, więc my już musimy wracać, odparła ...
Poszły,  Steph odrazu zaczęła gadkę, o szaliku, który spędzał jej sens powiek ,ale to nie o tym teraz
- I , co podoba Ci się ? zapytała
- Cooo?! kto ? przecież ja mam chłopaka powiedziała Trish
- No , wiesz , kto, Patrick .
- Nie wgłupiaj się .
- To dobrze,bo wyglądał na jakiegoś podejrzanego typa spod ciemnej gwiazdy, ujęła to jednym słowem Steph.
 - Dobra ,to ja idę , do domu,bo mama mnie chyba zabije , paaaa Steph , do jutra.
-Paaaaaa !
      W domu Trish ciągle rozmyślała, o tajemniczym koledze , milion myśli przechodziły jej niczym stada słoni, kim ,on ta naprawdę jest, ma ładne oczy, jego spojrzenie rozjaśnijo by najciemniejszy mrok, a uśmiech , w sumie musiał by być ładny...