Zasypianie od jakiegoś czasu polega na cycku i późniejszym przejściu Julii do własnego łóżeczka. Mamy łóżka złączone na noc, więc sama sobie włazi do swojego i zasypia. Z dnia na dzień jest mądrzejsza, fajniejsza i bardziej kumata. Jak słyszy słowo "idziemy", mówi "pa pa" i macha łapką. Nieważne, że idziemy tylko z salonu do naszego pokoju. Ważne, że "idziemy", więc "pa pa". Uwielbia zwierzęta. Koty, psy. Kocha. Na YouTube mam nawet kilka filmików na liście, które wałkuje przynajmniej raz dziennie, jak Zamota chce mieć chwile spokoju albo rano dospać. Bo zasypianie samodzielne jest spoko, ale nocne wczołgiwanie się do maminego wyrka już nie aż tak ;) Naśladuje coraz więcej odgłosów. Pociąg, kaczka, pies, kot, kura, pokazuje jak robi rybka i naśladuje sowę. Robi czasem "o, oł!" co brzmi jak sowa, ale mądra mama rozróżnia ;) I tylko mama. To jest cudowne w tym wszystkim. Tylko ja rozumiem to, co mi pokazuje, co mi mówi. Chodzi po domu z Angorą, pokazuje coś komukolwiek, gada coś pod nosem i sama się z tego śmieje. Potrafi zrobić tak groźną minę, że ja wymiękam. A później się śmieje, bo my się śmiejemy. Smarka w chusteczki, nie biegam za nią z fridą. W sumie dobrze, bo gdzieś mi posiała fridę. Została mi sama rurka z filtrem ;) Rano jak wstaje, ubiera korale, jakąś bransoletkę, czasem weźmie jakąś małą torebkę i wychodzi z pokoju. Ja w tym czasie jeszcze leżę. Ona idzie do przedpokoju, patrzy na siebie w lustrze, robi "pa pa" babci i idzie w stronę drzwi. Skubana, sięga już do klamki! Trzeba będzie uważać. Bardziej. Wyłącza sprzęt, jak oglądamy całą rodziną tv. Mamy na to sposób z moją mamą: trzeba dać głośniej, wtedy ucieka z miną: "ale ja nic, mamo! Tym razem to nie ja!" Mogłabym tak pisać i pisać, jaka jest fajna. Ale chyba czas już na mnie. 

Ah. Nagle, nie wiedzieć jak i kiedy, z siedmiu zębów zrobiło się dziesięć. Czwórki górne, niedługo pewnie dolne. Fajnie. 

Dobranoc.

Jestem od Was uzależniona!

Back.