Sen

Hej

Miałam naprawdę straszny/ dobry sen i nie mogę zdusic go w sobię

Byłam w ciemnym lesie. Szłam drogą i natrafiłam na coś twardego. To były ciała

Była tam moja mama mój tata babcia dziadek nawet kula

Za mną pojawiła się postac ale zobaczyłam ją dopiero kiedy dotknęła mojej ręki

- Czas na ciebie - powiedziała

- Ale ja nie chcę- odparłam i łzy popłynęły mi po policzkach

- Masz wybór sama skoczysz lub ja cię popchnę

- Sama skoczę - i przedemną pojawiła się studnia

Zamkęłam oczy a w nastęnym momęcie czułam że spadam

Wylądowałam na czyms miękkim a naprzeciwko mnie stał mój śp dziadek czesiu

- Choc Karolinka- powiedział i uśmiechął się jak za życia

poczułam sie naprawde szczęśliwa i ruszyłam w jego kierunku

Kiedy się obudziłam żałowałam że to nie było naprawdę. Włączyłam telewizor i akurat leciały wspomnienia Jana Pawła II i cytat pod nim

,, Śpieszmy się kochac ludzi, tak szybki odchodzą"

To fragment który zapadł mi w pamięc ...reszty nie pamiętam....

Mam teraz dużó rzeczy do przemyślenia

A dla was wesołej majówki ;)